Het waren 3 fantastische minuten
Soms zijn er van die momenten dat je je een beetje nutteloos voelt, dat je niet weet waarom je iets doet of waarom ze aan jou verzoeken om iets te doen. Dan denk je bij jezelf �daar gaan weer 3 minuten van mijn leven die ik nooit meer terug krijg�. Gisteren keek ik naar de bekerwedstrijd Bilboa-Barca, welke ik noodgedwongen moest volgen op een live-streaming op internet die meer weg had van de eerste editie van de bekende FIFA-game reeks dan van een vloeiend lopend beeld. Omdat Sport 1 geen geld heeft voor de rechten van deze bekercompetitie bleef er helaas geen ander mogelijkheid over dan met een veel te warme laptop op mijn schoot 93 minuten lang gekleurde strepen over het scherm te zien stoten. Gelukkig bestaat het Spaanse internet-commentaar voornamelijk uit het schreeuwen van de namen, iets waar ze ook helaas ook nog 2 man voor nodig hebben, waarbij je je voor kan stellen wat voor teringzooi het geeft als de een telkens herhaalt wat de ander zegt. Wie zich ergert aan het commentaar in Nederland kan ik adviseren om hier eens naar te luisteren, je bent spontaan genezen. De naam die ik erg lang niet hoorde was die van nieuwbakken aanwinst Ibrahim Afellay. Dat was ook niet zo gek, want na het noteren van alle dubbel geschreeuwde namen stond de teller zonder Ibi immers al op 22, waarbij je gedeeld door 2 tot een simpele conclusie komt. De wedstrijd was matig, maar spannend om naar te kijken en hoewel ik vooralsnog niet bepaald overtuigd ben van de kwaliteiten van Ibi, hoop er je toch stiekem op dat hij erin komt. Even dat moment dat hij bij het binnentreden van de lijnen bijna door de benen zakt van faalangst, wat welhaast moet gebeuren na zijn korte hooghoudt-slapstick tijdens de presentatie. Je krijgt er bijna medelijden mee wanneer je ziet dat de grote man van PSV aan het hooghouden is als een 50-jarige linksachter van het plaatselijke veteranen team.
Het staat 1-1, wat voor Barcelona voldoende is gezien de 0-0 in eigen huis, wanneer Ibi in de 90e minuut zijn opwachting maakt. Barcelona staat al even onder druk door de opportunistische Basken, waarop Ibi vlak voor de invalbeurt aan het jasje trekt van Guardiola met de vraag of hij niet beter komende zaterdag tegen Depor in mag vallen. Bij een nulletje of 4 voorsprong. Guardiola weet wat hij doet en brengt de nieuwe pupil toch in. Prachtig om te zien hoe hij David Villa vervangt; amper een week in Barcelona pakt hij de Spaanse vedette vast alsof het zijn broer is die na 6 maanden vechten in de modder van Afghanistan is teruggekeerd. Villa geeft nog een bemoedigend �laat me nu maar los-klopje� op de rug van Ibi, een hint die aan hem wel besteed is.
Net in het veld gekomen wordt Ibi meteen aan het werk gezet. Nou ja, aan het werk gezet� Iniesta stuurt hem diep, maar Ibi zelf staat niet best opgesteld, waardoor hij de bal niet haalt. De pass was perfect, maar dat kan je Ibi natuurlijk niet kwalijk nemen. De afgelopen maanden moest hij het voornamelijk doen met voorzetten van Manolevje, waarbij het er een beetje ingepeperd zit dat je de bal een paar meter achter je kan verwachten. Gelukkig ziet de toekomst voor Ibi er in dat opzicht best prima uit, want ook Alves heeft eenzelfde soort voet als Manolevje.
Na de wedstrijd was de vreugde groot bij Barcelona die met een minimaal verschil de kwartfinale heeft bereikt. De spelers bedanken elkaar en pakken elkaar nog eens stevig vast. Ibi doet zijn uiterste best om ook iedereen een keer vast te hebben gehad, iets wat hem vast en zeker wel gelukt zal zijn. Zijn shirt moest meteen uit, dan kon weer ongebruikt de tas in.
�Zo� dacht Ibi, �De eerste wedstrijd van mij zit erop��.
Nu nog het eerste balcontact�
El an�nimo
No comments:
Post a Comment