Eindelijk� 2007 is voorbij� Ik bedoel dit niet negatief hoor, want in verschillende opzichten was het toch een prima jaar. Maar op het voetbalvlak hebben we met onze kritische ogen mogen waarnemen dat er vrij weinig is geweest om trots op te zijn, laat staan om over naar huis te schrijven. Wat dat betreft is dit nu al een verloren column, maar ik poog het toch om mijn pen in de strijd te gooien tegen datgene wat ons het afgelopen jaar is aangedaan. Zie het maar als het mogelijke wegschrijven van de ergernis.
Het begin van een nieuw jaar wordt veelal aangegrepen voor het aantrekken van nieuwe spelers door de Nederlandse �top�clubs die pijnlijk hebben moeten constateren dat gedurende het wanbeleid in de voorbereiding van het seizoen de financi�le hebberigheid weer de boventoon heeft gevoerd. Veelal bestaat het dan uit paniekerige aankopen van tweede- of derderangs voetballers die het gapende gat op de betreffende positie helaas niet naar behoren op kunnen vullen. De grote kampioen van dit soort perikelen blijft Ajax, die hierin met vlag en wimpel slaagt gedurende zowel de winterstop als de voorbereiding van het nieuwe seizoen. Voorbeelden als Kennedy, Rommedahl en Delorge zijn derhalve overbodig, maar weg is weg� Nadat de afdeling in- en verkoop wordt gesloten houdt men zich weer bezig met de orde van de dag; het presteren op de velden. En het jaar 2007 is net een paar maanden voorbij en ik zit weer hoofdschuddend achter het verschenen dagblad, welgeteld 1 dag na de uitschakeling van PSV in de kwartfinale van de Championsleague. Kort samengevat moesten we trots zijn dat PSV pas in de kwartfinale werd uitgeschakeld, na een ontmoeting met (weliswaar de latere finalist) Liverpool. PSV heeft uitstekend partij geboden maar kwam simpelweg kwaliteit te kort in deze miljoenendans. De gewenning van een vroegtijdige uitschakeling heeft de plaats ingenomen van de �vroegtijdige uitschakelingen� van tot zo�n 10 jaar geleden, toen we de pijn moesten verbijten na een te vroege eliminatie in de halve finale. Nou, geef mij die pijn maar weer terug�
PSV zal hier echter niet lang wakker van hebben gelegen, want het keurkorps van oefenmeester Ronald Koeman leek rechtstreeks op het kampioenschap af te stevenen met een straatlengte voorsprong op de achtervolgers AZ en Ajax. Een van de weinige lichtpuntjes van het afgelopen voetbaljaar werd ons echter toch nog gegund, zij het niet dat dit weinig met de schoonheid van het voetbal te maken had, maar toch; een zinderend slot van de competitie PSV verkleinde de straatlengte voorsprong naar een achterstand tot de woonkamer van de buren! AZ had enkel een eenvoudige overwinning nodig op de kleinste profclub uit Rotterdam om neutraal Nederland in extase te laten verkeren. Want wat zou dat prachtig zijn geweest; Alkmaar-Zaandam kampioen van Nederland voor het eerst sinds, volgens mij, ergens in de jaren 80. De �nietige� Rotterdammertjes ontpopten zich echter tot reuzendoders, waardoor de scepter bij PSV of Ajax lag. De uitkomst laat zich raden� Lucky Ajax bestaat niet meer en komt 1 doelpunt te kort, waardoor PSV alsnog krijgt waar het recht op heeft, omdat zij namens ons allen �leuk hebben meegedaan� in de Championsleague.
Na deze hilariteit, waardoor we de trein der ellende even konden vergeten, werden we in de watten gelegd door Jong Oranje dat met vlag en wimpel Europees kampioen werd met leuk en aantrekkelijk voetbal. Hoewel dit bij de meesten inmiddels in vergetelheid is geraakt blijft de trofee eigendom van kantoor Zeist. Toch kan ik me er niet van weerhouden om ook hier een kritische noot over te bespelen. Ik zal me weerhouden van commentaar over het bedenkelijke niveau van dit toernooi, dus gebruik ik de randzaken even als schild. Half Nederland zal in schaamte hebben gekeken naar de sambataferelen met de Surinaamse vlaggen die de kleur oranje welhaast deed vergeten. Echter schuilt hier wel nog ergens een vorm van respect voor deze jongens in mijn hart. Als ik terugkijk naar de afgelopen 15 jaar dan mag ik concluderen dat de Surinamers een grote, zoniet de grootste, inbreng hebben gehad in de successen die wij met rood-wit en blauw hebben mogen vieren. Tijdens de succesjaren van Ajax (1990 / 1997 red.) waren het namelijk deze jongens die op de dikke trom sloegen. Zo ook tijdens het WK van 1994, 1998 en het EK van 2000 waar ondanks het uitblijven van minimaal 1 verdiende titel veel dank uit gaat naar de Surinaamse inbreng. Wat dat betreft strijk ik voor deze keer over mijn hart bij het zien van de vlaggen afgelopen zomer. De grootste vlag was er voor Royston Drenthe, de Feyenoorder die voor een belachelijk bedrag voor het begin van het nieuwe voetbalseizoen verkaste naar Real Madrid. Waar een paar leuke acties en wat redelijke wedstrijden wel niet toe kan lijden� Dit is voor mij de meest merkwaardige Nederlandse transfer van 2007. Gedurende welke wedstrijd dan ook heb ik nog nooit een speler zo vaak uit zijn positie zien lopen als Drenthe, de linksback die zonder blozen moeiteloos de rechtsbuitenpositie kon bewandelen om vervolgens een dik gat te laten vallen op het middelveld. Maar door de werklust en het frivole spel worden dit soort �randzaken� al snel vergeten, toch? Niet bij maestro Van Basten, daar is hij weer... Hij maakt wel duidelijk wat positiespel betekent; Van Bommel is te vaak uit zijn vakje gelopen, dus mocht hij vanuit Bayern toekijken hoe Danny Landzaat wel met zijn kont rustend op de voor hem vrijgestelde 10m2 het belabberde spel van Nederland mocht etaleren. Want we mogen dan wel kwalificatie voor het komende EK hebben afgedwongen, maar moeiteloos in de midget-poule ging het allerminst. Echter verwijs ik eenieder hiervoor naar mijn vorige column, om niet teveel in herhaling te treden.
Veder moet ik zeggen dat er een positief gevoel bij me opkwam voor het begin van seizoen 2007-2008. Mijns inziens beschikte Nederland namelijk weer over een ploeg waarvan we meer mochten verwachten dan we de laatste jaren gewend zijn geweest. Ajax had met een team van spelers als o.a. Stekelenburg, Stam, Davids, Gabri, Sneijder, Babel, Perez en Huntelaar voldoende kwaliteit om hoge ogen te gaan gooien. Het wanbeleid voerde echter weer de boventoon; Sneijder en Babel worden op de valreep verkocht, de machtspositie van de BV wederom verkozen boven de sportieve aspiraties. Maar een uitgebreide blik over het wanbeleid in Amsterdam krijgt u in mijn volgende column, dus sluit ik af met de stelling dat 2007 een verloren voetbaljaar is geweest en dat ik mijn hart vasthoud bij het jaar 2008:
Waar PSV als enige Europees overwinteraar wellicht ook al in de bus terug naar huis zit,
Waar Feyenoord blijft timmeren aan een bouwwerk dat nooit af komt,
Waar Ajax het timmerwerk wederom in elkaar laat storten wanneer het bijna af is,
Waar het Nederlands elftal met 1 punt terugkeert uit Zwitserland,
Waar AZ tot de conclusie komt dat door de aankoop van teveel buitenlandse spelers de top niet haalbaar is,
Waar, en let op mijn woorden, Ajax Perez naar PSV laat vertrekken�
Cata
No comments:
Post a Comment