�Muziek ontspringt altijd de dans�
Als ik terugblik op m�n vroegere jaren, overigens met een vette lach op mijn gezicht, moet ik toch bekennen dat ik erg veranderd ben. Feit is dat het niet meer dan logisch is, gezien alles relatief is en dus zal veranderen. Zo is het ook met muziek. Ikzelf groeide op met ouders die muzikaal gezien zijn blijven hangen in de sixties en seventies. Op m�n tiende kende ik alle nummers van Elvis van voor naar achteren en terug uit m�n hoofd. En ook andere nostalgische verschijnen klonken er op Julianastraat nummer elf door de speakers, ik noem een Louis Armstrong, Chubby Checker, Cliff Richard, ach goed, je kent de namen wel.
Maar ook de muziek van artiesten van vaderlandse bodem bleef niet onaangeroerd.
De smartlappen van de Zangeres Zonder Naam vlogen me tijdens m�n jeugd om de oren�
Het eerste singlecd�tje wat ik ooit kocht was �Leave Me Alone� van Twenty 4 Seven, gevolgd door �It�s My Life� van Dr. Alban, maar deze werd na twee dagen al ingepikt door mijn lieve broer Rob. Op de basisschool en middelbare school speelde muziek altijd al een belangrijke rol in m�n leven. Ik kon en kan nog steeds geen dag zonder muziek.
Waar ik op 2-Mavo nog los ging op de klinkende klanken van DJ Paul Elstak, Charly Lownoise & Mental Theo, The Party Animals en hakk�bar. Waarop ik samen met
o.a. Nikos en �Bibi� Spee nog heb staan �hakken� in de aula. Maar ook zijn herinneringen aan de schuifeldansjes op Boyzone�s �Love Me For A Reason� met de chicks van die tijd�.
Ook kwam ik in die periode in aanraking met muziek van Public Enemy en Wu-Tang Clan, dit pakte mij niet direct, maar de muziekstroming Hiphop zal later mijn leven toch gaan beheersen�
Na de zogenoemde gabberperiode maakte ik een onlogische overstap naar de Hard-Rock muziek. Wellicht dat het kwam door mijn verlate pubertijd en opstandigheid.
De grijsgedraaide cd�s van Guns n� Roses en Metallica passeren nu nog regelmatig de revue.
Misschien niet eens omdat ik de muziek graag wil horen maar puur om met mij geest terug te gaan naar die periode waarin ik toen verkeerde. Heerlijk is, herinneringen ophalen met en aan muziek. Het zijn allerlei herinneringen, muziek is namelijk altijd om ons heen. Zelfs in de supermarken word er muziek gedraaid die de kooplust zou moeten bevorderen�
Muziek kan ook een vriend zijn in de mindere tijden, muziek kan dat extra steuntje in de rug zijn dat je over een dood punt heen helpt. Muziek kan de beslissing zijn of de oplossing.
Het kan je helpen met het verwerken van ik weet niet wat. Iedereen weet ongetwijfeld waar ik op doel en zal hier iets in herkennen, zo niet dan heb je geen hart.
In mijn Hard-Rock periode ben ik ook zelf gitaar gaan spelen. Nikos zal het optreden bij mij achterom, �een eerbetoon aan Santana� nooit van zijn leven meer vergeten.
Het was in ��n woord weergaloos�
In 1994 ging ik in de azijnfabriek kijken naar een optreden van Osdorp Posse en Nembrionic.
Mensen die me kennen denken nu��.ja?! Maar laat me je dit vertellen, ik ging die avond voor Nembrionic want dat was een metalband en ik had in die tijd lange haren en was helemaal van de gitaren�. Dit optreden was een project van bovengenoemde bands, cd wilden de muziekstijlen hiphop en metal samen brengen. Nou ik kan je vertellen dat dat die avond aardig lukte. Sinds die avond luisterde ik steeds minder metal en steeds meer hiphop.
Ik achtervolgde de Osdorp Posse door het hele land door hun optredens te aanschouwen.
Ik kocht en koop nog steeds elke cd die uitkomt op Nederhopgebied. Behalve die trieste Extince, Brainpower, Negativ en Dejeugdvantegenwoordig-shit. Dat doet te pijn aan mijn oren en ligt me te zwaar op de maag�
Vorige week kwam ik tot de ontdekking dat ikzelf al meer dan tien jaar actief ben binnen de Nederlandse Hihopsc�ne. Ook ben ik erg trots op het feit dat vorig jaar het eerste echte album van de grond is gekomen, voor mij een droom die werkelijkheid is geworden.
Overigens zijn we met Rechtgezet op vrijdag 26 februari officieel gestart met de opnames voor de opvolger van �Gestoorde Stijlen�.
Muziek is in het leven altijd aanwezig. Ik hoop dat als ik sterf mijn ziel samensmelt in de maat van de muziek�
Muziek zal alles overleven, muziek ontspringt altijd de dans.
Als ik terugblik op m�n vroegere jaren, overigens met een vette lach op mijn gezicht, moet ik toch bekennen dat ik erg veranderd ben. Feit is dat het niet meer dan logisch is, gezien alles relatief is en dus zal veranderen. Zo is het ook met muziek. Ikzelf groeide op met ouders die muzikaal gezien zijn blijven hangen in de sixties en seventies. Op m�n tiende kende ik alle nummers van Elvis van voor naar achteren en terug uit m�n hoofd. En ook andere nostalgische verschijnen klonken er op Julianastraat nummer elf door de speakers, ik noem een Louis Armstrong, Chubby Checker, Cliff Richard, ach goed, je kent de namen wel.
Maar ook de muziek van artiesten van vaderlandse bodem bleef niet onaangeroerd.
De smartlappen van de Zangeres Zonder Naam vlogen me tijdens m�n jeugd om de oren�
Het eerste singlecd�tje wat ik ooit kocht was �Leave Me Alone� van Twenty 4 Seven, gevolgd door �It�s My Life� van Dr. Alban, maar deze werd na twee dagen al ingepikt door mijn lieve broer Rob. Op de basisschool en middelbare school speelde muziek altijd al een belangrijke rol in m�n leven. Ik kon en kan nog steeds geen dag zonder muziek.
Waar ik op 2-Mavo nog los ging op de klinkende klanken van DJ Paul Elstak, Charly Lownoise & Mental Theo, The Party Animals en hakk�bar. Waarop ik samen met
o.a. Nikos en �Bibi� Spee nog heb staan �hakken� in de aula. Maar ook zijn herinneringen aan de schuifeldansjes op Boyzone�s �Love Me For A Reason� met de chicks van die tijd�.
Ook kwam ik in die periode in aanraking met muziek van Public Enemy en Wu-Tang Clan, dit pakte mij niet direct, maar de muziekstroming Hiphop zal later mijn leven toch gaan beheersen�
Na de zogenoemde gabberperiode maakte ik een onlogische overstap naar de Hard-Rock muziek. Wellicht dat het kwam door mijn verlate pubertijd en opstandigheid.
De grijsgedraaide cd�s van Guns n� Roses en Metallica passeren nu nog regelmatig de revue.
Misschien niet eens omdat ik de muziek graag wil horen maar puur om met mij geest terug te gaan naar die periode waarin ik toen verkeerde. Heerlijk is, herinneringen ophalen met en aan muziek. Het zijn allerlei herinneringen, muziek is namelijk altijd om ons heen. Zelfs in de supermarken word er muziek gedraaid die de kooplust zou moeten bevorderen�
Muziek kan ook een vriend zijn in de mindere tijden, muziek kan dat extra steuntje in de rug zijn dat je over een dood punt heen helpt. Muziek kan de beslissing zijn of de oplossing.
Het kan je helpen met het verwerken van ik weet niet wat. Iedereen weet ongetwijfeld waar ik op doel en zal hier iets in herkennen, zo niet dan heb je geen hart.
In mijn Hard-Rock periode ben ik ook zelf gitaar gaan spelen. Nikos zal het optreden bij mij achterom, �een eerbetoon aan Santana� nooit van zijn leven meer vergeten.
Het was in ��n woord weergaloos�
In 1994 ging ik in de azijnfabriek kijken naar een optreden van Osdorp Posse en Nembrionic.
Mensen die me kennen denken nu��.ja?! Maar laat me je dit vertellen, ik ging die avond voor Nembrionic want dat was een metalband en ik had in die tijd lange haren en was helemaal van de gitaren�. Dit optreden was een project van bovengenoemde bands, cd wilden de muziekstijlen hiphop en metal samen brengen. Nou ik kan je vertellen dat dat die avond aardig lukte. Sinds die avond luisterde ik steeds minder metal en steeds meer hiphop.
Ik achtervolgde de Osdorp Posse door het hele land door hun optredens te aanschouwen.
Ik kocht en koop nog steeds elke cd die uitkomt op Nederhopgebied. Behalve die trieste Extince, Brainpower, Negativ en Dejeugdvantegenwoordig-shit. Dat doet te pijn aan mijn oren en ligt me te zwaar op de maag�
Vorige week kwam ik tot de ontdekking dat ikzelf al meer dan tien jaar actief ben binnen de Nederlandse Hihopsc�ne. Ook ben ik erg trots op het feit dat vorig jaar het eerste echte album van de grond is gekomen, voor mij een droom die werkelijkheid is geworden.
Overigens zijn we met Rechtgezet op vrijdag 26 februari officieel gestart met de opnames voor de opvolger van �Gestoorde Stijlen�.
Muziek is in het leven altijd aanwezig. Ik hoop dat als ik sterf mijn ziel samensmelt in de maat van de muziek�
Muziek zal alles overleven, muziek ontspringt altijd de dans.
Struik
No comments:
Post a Comment