Cata's EK Column

De beloftes, de verwachtingen, de prestaties, allen waren ze groot�
En uitgerekend onze eigen grootste man werd onze dood.
Itali�, Frankrijk en Roemeni� zetten we al lesgevend aan de kant�
Maar het grootste obstakel bleek onze eigen Guus met zijn dappere Rusland.

.

Kijk, een EK duurt voor het Nederlands elftal normaliter nooit 22 dagen, dus we keren weer terug in de gewenning dat we het restant van het toernooi moeten bekijken in ons dagelijkse kloffie. Niks geen oranje slingers meer voor de deur, geen ballonnen achter het raam. Geen volle huiskamer meer met vrienden, vetpan en bier. Maar alleen de zeurende buurman nog op je bank die tijdens Rusland-Spanje wellicht uit zal leggen dat zoiets vroeger nooit gebeurd was, omdat de spelers nog zonder I-pod de bus uit stapten. Mijn versgebakken Oranje shirt kan weer in de kast, mijn positief ingestemde cd�s in de doos op zolder. Maar het ergste is dat ik het �WE gevoel� weer in de ijskast kan stoppen en dan nog achteraan ook! Waarom??? Dat zal ik je beantwoorden als je me kan uitleggen waarom de spelers en de staf bij terugkomst op Schiphol de pers noch de supporters onder ogen willen zien en de spelersbus niet eens ingezoomd mag worden door een fotograaf, die ook liever anderhalve week later bij de grachten in Amsterdam had willen staan. Hoort het niet bij de fatsoensnormen dat je de tijd en het respect opbrengt voor het volk waardoor je als een soort van halfgod aanbeden werd? Die zich vervolgens nog eens de moeite nemen om je ook nog eens op te vangen na de teleurstellende uitschakeling? Toch een lichte vorm van arrogantie en ego�sme�
Negatief, arrogant, pessimistisch, noem me maar wat je wilt, ik noem het realistisch. Want als ik de balans opmaak van het Nederlands elftal, dan kom ik er niet onderuit om wederom Van Basten te schofferen. Simpelweg omdat hij aan het roer staat en dus als ook het boetekleed aan dient te trekken. En dan ga ik niet zeuren over het weghalen van de �flow� of het �ritme� door de laatste poulewedstrijd met een B-team te spelen. Ritme hoort bij muziek en ik heb een dirigent tijdens een muziekconcert ook nog nooit tegen een bal zien schoppen. Buiten dat zag het er allemaal dramatisch uit tegen de Russen en dat is iets wat we ZE wel aan mogen rekenen. De wissels voegden niks toe en waren ronduit slecht getimed, want wie wisselt er tussen de 45e en de 74e minuut alle 3 zijn spelers, in het achterhoofd houdende dat een mogelijk doelpunt een periode inluidt waarin gedurende 46 minuten geen blessure meer mag plaatsvinden. Nee, dergelijke wissels getuigen mij van onmacht en onwetendheid. Ook ik ben geen fan van Vennegoor, laat staan van Hesselink. Maar wanneer je hem meeneemt als breekijzer en hem niet inbrengt als je een breekijzer nodig hebt, dan vraag ik me af of je je huiswerk niet stiekem van Witschge of Van �t Schip hebt overgeschreven. Of je moet in Affelay natuurlijk een koppende goalgetter zien vanaf de zijkant van het middenveld� Dit alles heeft ertoe geleid dat Guus met zijn Rusland rustig het spelletje kon blijven spelen wat wij Nederlanders zo adoreren. Snel combinerend, aanvallend en aantrekkelijk voetballen. Tel daarbij op dat het Russische team bestaat uit 4 voetballers en 7 mijnwerkers en je weet weer waar we staan� Correctie, waar ZE staan. Daar waar ZE ook stonden voordat de klus werd aangegrepen. WE kunnen eigenlijk niks anders concluderen dat ZE de Russen hebben bestreden zoals WE eigenlijk al gewend waren in de kwalificatiereeks. Te traag, onge�nspireerd en bij tijden zelf machteloos, al met al Nederland onwaardig. Dus misschien mogen WE maar vooral ook ZE, dat brengt samen nog 1X WIJ, ons afvragen wat een incident is geweest� De wedstrijd tegen de Russen of de opleving tijdens de poulefase�

.

Iedereen keek naar ons, wij waren de besten�
Het voelde geweldig om de grootste te zijn.
Maar aan het einde van de rit ziet niemand ons nog staan�
Kom je weer tot het besef en voel WE ons als land weer erg klein.

.

.

Een DIEP teleurgestelde Cata�