Column; Nico Dijkshoorn

Edgar Davids gunde ik een heel slecht debuut


Edgar Davids gaat een jaar lang voetballen voor Crystal Palace. Andr� Ooijer staat onder contract bij Ajax. Het wachten is op de aankondiging dat Ren� van der Gijp een jaar gaat keepen bij een Schotse club.

Telefonisch zal hij iedere week in het programma Voetbal International zuchtend en blazend verslag doen van zijn avonturen in Schotland. 'He, Johan, luister nou. Er loopt hier een spits bij ons met een enorme rode dikke kop. Die voetbalt met een fles whisky onder zijn ene arm en zijn vriendin onder zijn andere.'

'Vlak voor de wedstrijd komt hij op me af en hij zegt iets in het Schots tegen me, want dat spreken ze hier in Schotland, hahaha! Ik verstond er geen hout van. Ik zeg: Ja hoor ouwe reus, ga jij maar lekker voetballen en strijk hem door zijn haar. Lag ik meteen op mijn rug. Een enorme peer op mijn voorhoofd. Maar ik landde wel heel mooi. Je bent keeper of niet, nee man, dat is toch schitterend, hahaha!!'

Maar het kan gekker. Ik had vorige week zaterdag het AD voor me liggen en Edgar Davids poseerde met een shirt van Crystal Palace. Ik zeg expres niet poseert trots, want Edgar stond vlak voor een volledig ontmanteld clubgebouw. Daar zijn net nog wat stukken metaal afgeschroefd door schuldeisers.

In een tekstje naast de foto staat wel dat Edgar trots zijn shirt laat zien. Zo kijkt hij niet, maar bij Edgar weet je dat nooit. Als je hem interviewt lijkt alles onder controle, je stelt ��n verkeerde vraag en je hebt een bak hete thee in je gezicht.

Interviews met Edgar, ze duren nooit zo heel lang. Ik heb er een aantal bewaard en kijk er nog wel eens naar. En steeds weer zie je het gebeuren. Edgar is binnen een minuut gespannen tot op het bot. Hij antwoordt liever niet, maar in zijn contract staat dat hij minimaal veertig woorden per week met de pers moet wisselen.

Edgars vriendin droeg in die tijd dezelfde veiligheidsbril als Edgar zelf. Hij was net geschorst wegens vermeend dopebruik. Dat leverde schitterende interviews op, steeds ongeveer in dezelfde sfeer. 'Edgar, hoe gaat het?' Zeg jij het maar hoe het met mij gaat. En wat bedoel je met hoe?'

'Edgar, je ziet er afgetraind uit, vertel eens' Dat zijn jouw woorden, afgetraind. Bedoel je dat donkere mensen soepeler zijn, bedoel je dat? Zit jij mij hier gewoon voor een soepel donker dier uit te maken?'

Dat werk. Edgar was altijd zo prachtig ongenaakbaar. Nu, op de foto in het AD, keek hij vlak voor een ijzeren trapje en wat blauwe, plastic raamkozijnen, doodsbang in de camera. Hij hield zijn shirt vast. In dat ene fotootje zat het hele failliet van Edgar Davids. Aan zijn gezicht te zien wist hij het zelf ook.

Dit soort contracten horen te worden getekend met champagne. Hij naast een zwetende voorzitter. Alle clubmensen in een lelijk tweedehands pak van de Engelse Zeeman en Edgar, voor een keer zonder gele motorbril op zijn hoofd, gekleed in zijn eigen straatvoetballijn, Monta, dat waarschijnlijk wordt verkocht met de volgende slogan: Monta, draag het, anders weten we je te vinden.

Edgar wist het toen hij werd gefotografeerd. Deze foto zou in Nederlandse bladen worden afgedrukt. Daar stond hij, bij een Engelse Eerste Divisie-club die vorig jaar nog bijna was gedegradeerd. Ze gingen hem per wedstrijd betalen. Ook al zo�n vernedering.

Ze vertrouwen zijn lichaam niet. Het klinkt een beetje als voetballen voor een krat verse vis per keer. Armoedig. Als hij niet meer dan vijf wedstrijden voor Crystal Palace voetbalt, is afgesproken dat Edgar alle stoeltjes in het stadion een sopje zal geven.

Er hebben bij Crystal Palace mensen aan zijn knie staan voelen. Crystal Palace verdomme. Hij moet gaan spelen in houten stadions die naar azijn ruiken. Edgar had het shirt liever voor zijn gezicht gehouden. Hij wist het daar op de foto en hij wist dat wij het weten. Het is een gelddingetje.

Ze betalen de hoofdprijs daar, die lul-Engelsen. Ze zijn er ingetrapt. Hij hoefde tijdens de proeftraining alleen maar wat jonge spelers verrot te schelden. Dan denken mensen altijd dat hij scherp is. Niemand kent het product Edgar beter dan Edgar zelf.

Hij zou tijdens zijn eerste wedstrijd heel verbeten kijken en af en toe met zijn borst tegen een medespeler botsen, om hem op te peppen. Vinden ze leuk, het publiek. Edgar vindt het vreselijk, dat ze hem De Pittbull noemen, maar als het geld oplevert gedraagt hij zich graag zo. Desnoods poseert hij naast een krabpaal met een bot in zijn mond. Als ze maar betalen.

Andre Ooijer is een labrador. Niet een dier dat je verwacht bij Ajax. Ajax-dieren, die staan doorgaans heel agressief aan de kont van een ander dier te ruiken en worden razend als er iemand uit hun verzilverde voederbakje eet. Ooijer is overduidelijk geen hond voor Ajax.

In tegenstelling tot Edgar Davids heeft Ooijer wel dolgelukkig geposeerd met zijn nieuwe shirt. Ik ken er geen foto's van. Allemaal bewogen omdat hij steeds uitzinnig van vreugde over het complex holde. Ooijer moet hebben gedacht dat hij in de maling werd genomen. Zijn oom Harry, die aardig Martin Jol na kon doen, zoiets.

Je merkt aan alles dat Ooijer het zelf nog niet kan geloven. Afgedankt bij PSV en toch nog een echte grotemensenclub. Ik vermoed dat Ooijer al lang en breed aan een omscholingsproject meedeed. Hoe verkoop je, met behulp van je bekendheid, een doos goede wijn?

Allebei de transfers zijn ongerijmd. Je gelooft het niet als je het hoort. Toch gun ik Ooijer enig succes. Hij is vaak zo aandoenlijk als hij na een beslissende fout in zijn handen klapt. De routinier die door heel hard 'Kom op h�' te roepen gezag af probeert te dwingen.

Andr� gun ik minimaal ��n hele goede wedstrijd. Ik wil het onmogelijke zien gebeuren: Amsterdams publiek dat klapt voor Andr� Ooijer. Edgar Davids gunde ik een heel slecht debuut. En daarna genieten van de interviews, waarin hij zou uitleggen dat het allemaal aan ons lag


Nico Dijkshoorn