Een woordje over het WK

Vandaag begon na lang wachten dan eindelijk het WK in Zuid Afrika. Wat om twee uur begon met een kleurrijke openingsceremonie, gevolgd door een spannende maar matige openingswedstrijd, eindigde in een dramatisch Uruguay - Frankrijk.

Zoals elk WK werd ook deze editie geopend door een aantal aardige maar niets zeggende artiesten. Artiesten die in heel Afrika bekend zijn werd verteld, in feite zijn deze artiesten natuurlijk maar bij een klein percentage van de Afrikanen bekend. Uiteindelijk heerst er bij meer dan twee derde van de Afrikanen schrijnende armoede, waardoor het budget van deze grote bevolkingsgroep net niet toereikend is om maar enige kennis via de nieuwe media te ontvangen van de artiesten die vanmiddag te horen waren. Maar al met al was de opening van dit WK aardig te noemen. Het enige minpuntje was dat de afgeschreven R&B zanger R.Kelly wederom met een t� zoet liedje de openingsceremonie moest afsluiten. Dit deed hij overigens met een een koor van waar het op leek minderjarige dames om zich heen, iets waar dhr Kelly ambitieus tegenover staat.

Allemansvriend en vertrouwens persoon Blatter moest natuurlijk voorafgaand aan de openingswedstrijd ook nog even zijn zegje doen. Blatter is de man die geen technische hulpmiddelen in het voetbal wil omdat dan de emotie in de sport verdwijnt. Het is natuurlijk vreemd dat de hoogste baas van een organisatie die fair play bovenaan zijn lijstje heeft staan emotie toch nog net iets belangrijker lijkt te vinden. Lijkt me erg spannend als hij voortaan ook de scheidsrechters op emotie laat fluiten, weet zeker dat je dan leuke en verrassende wedstrijden krijgt. Waarschijnlijk slaat die emotie daarna ook nog op het publiek en je krijgt geweldige tafarelen. Spelers huilend op het veld, de scheidsrechter lachend op de fluit blazend, het publiek vol agressie op de tribune, maar het belangrijkste...Blatter met een traan in zijn oog van geluk op de tribune.

De openingswedstrijd was er ��n om snel te vergeten, al was het alleen maar om Mexico invaller C.Blanco niet meer hoeven zien te lijden. De ietwat dikkige veteraan kwam vroeg in de tweede helft het veld in en het was zielig om deze oudgediende te zien lijden. Hij werd door iedereen het licht uit de ogen gerend, zelfs toen Zuid-Afrika coach Parreira even langs de kant een loopje opzette om Pienaar aanwijzingen te geven snelde hij nog de arme invaller Blanco voorbij.

Verder was het spel van beide teams natuurlijk niet fantastisch. Mexico domineerde de eerste helft en Zuid Afrika wist eigenlijk niet heel goed wat te doen met de ruimte die het af en toe kreeg. Mexico verdiende een voorsprong, maar die kwam er niet.

In de tweede helft speelde Zuid Afrika iets beter en kwamen de passes beter aan. Uiteindelijk resulteerde dit in een schitterend doelpunt. Helaas voor het thuisland, kwam Mexico toch langszij en eindigde het eerste WK duel in 1-1.

Mooi om te zien was dat de keeper van Zuid Afrika een werkelijk geweldige trap had en dat 9 van de 10 uittrappen die hij deed perfect op de plaats kwamen waar hij ze wou hebben.

Al met al een matige maar met vlagen attractieve wedstrijd.

Dan de wedstrijd waar ik me persoonlijk toch een beetje op verheugde...Uruguay - Frankrijk!

De wedstrijd eindigde zoals het begon...inspiratieloos. Frankrijk kon de hele wedstrijd geen vuist maken en het team van Uruguay leek wel voor het eerst met elkaar te voetballen. Kansen waren op 1 hand te tellen en het tempo lag ver onder het niveau wat je eigenlijk verwacht op een WK. Gourcuff heeft 7 keer op doel geschoten waarvan er maar 1 ook werkelijk op doel was. Je vraagt je echt af als je een speler met zo'n traptechniek zo slecht ziet schieten of de bal dan echt zo dramatisch is of dat Gourcuff toch een klein beetje overschat is. De hoogtepunten van deze wedstrijd waren toch het opstootje van de Mark van Bommel van Frankrijk (Toulalan) en de mooie harde tackel wat een tweede gele en dus rode kaart betekende voor Lodeiro. Verder heb ik genoten van Henry die zeer opvallend en welwetend van de camera's die op hem gericht waren langs het veld liep en daarna nog even zijn trainingsbroek een minuutje op zijn kont liet hangen om alle aandacht op zijn aanstaande wissel te vestigen.

Het bleek een bloedeloze 0-0 te worden waarbij de vuzuvelas mij uiteindelijk toch wisten wakker te houden bij dit eerste optreden van de vice wereldkampioen.

Maar morgen weet ik het zeker, dan kunnen we genieten. Want s'avonds speelt Engeland en dat is toch een team dat tempo en werklust bovenaan heeft staan. Nu nog hopen dat Blatter zijn zin krijgt en de wedstrijd met emotie en passie gespeeld gaat worden.

Butch